Indonesië!

Dag familie, vrienden, vriendinnen, kennissen, buren en alle andere geïnteresseerde lezers! Je bent zojuist begonnen met lezen van ons laatste reisverslag van onze reis door het Zuidoost-Azië. Na dit verslag zullen jullie de verhalen van ons zelf horen in Nederland.

De laatste weken hebben wij ons begeven tussen de aardige Indonesiërs op de eilanden Sumatra, Java en Bali.

Met het straatbeeld van Singapore nog vers in ons geheugen, kwamen we terecht in een compleet andere wereld. Van al het gestructureerde, moderne, schone en geregelde in Singapore, was in Medan (Sumatra) niets te zien. Verkeersregels worden hier écht aan de laars gelapt. Stoplichten hebben geen enkele functionaliteit, aangezien alles en iedereen zich met z'n eigen voertuig (of krot) op de weg begeeft en doorkruist wanneer hij dat wil. Het is een zooitje! En met al dat in onze ogen nutteloze getoeter wordt het nog chaotischer. Tegelijkertijd ook geweldig om te zien! Taxichauffeurs moeten knettergek worden van dit dagelijkse probleem. We hebben het allemaal eens bekeken vanaf een terras met bitterballen! Jaja, daarnaast stonden er ook saucijzenbroodjes op de kaart. Nogal bijzonder voor ons na al die maanden!

Na een nacht in Medan zijn we doorgereisd naar de toegangspoort tot de Jungle, het dorpje Bukit Lawang. Tijdens de rit er naartoe waren we constant omringd door duizenden palmbomen die worden gekweekt voor de palmolieindustrie, dat kenmerkend is voor Sumatra. In Bukit Lawang hebben we een gave jungle trek gedaan om de oerang utang gedag te zeggen in zijn eigen leefomgeving. Geweldig om oog in oog te staan met ze op een paar meter afstand.
Na het aapjes kijken zijn we naar Berastagi gegaan. Het lokale openbaar vervoer is hier trouwens écht ontzettend goedkoop. Daar staat tegenover dat je vrijwel geen comfort hebt. De busjes worden volgepropt en altijd is er wel een gaatje voor nog iemand. Daarnaast stoppen ze enorm vaak, zijn de wegen bagger, geen airco en staan ze blauw van de rook van sigaretten. Heel grappig om dit allemaal te ervaren al ben je wel blij om op je bestemming te zijn.
In Berastagi hebben we de volgende dag de vulkaan Sibayak beklommen met een ander Nederlands stel dat we ontmoet hadden in het guesthouse. Bijna aan de top na een stevige wandeling hoorden we de gassen uit de bergen komen en kwam de zwavel ons tegemoet. Heel bijzonder om dit 'maanlandschap' te zien. Aan de voet van de vulkaan hebben we vervolgens onszelf beloond met het warme water van de hot spring. Op onze terugrit naar Berastagi moesten we een klein half uur wachten. De buschauffeur moest eerst even het level op zijn spelcomputer behalen. Na een aantal verzoeken legde hij dan eindelijk zijn console neer. Haha ongelooflijk!

Lake Toba werd onze volgende bezienswaardigheid. Lake Toba is het grootste (zo groot als België) en tevens diepste vulkanische meer ter wereld. Daarop ligt Samosir Island waar we genoten hebben van het relaxte leven. We hebben een dag ruim 100 km afgelegd op een motorbike en geweldige uitzichten gehad. De lokale 'Batak' bevolking leeft hier in mooie traditionele huizen.

We eindigde onze Sumatra trip op het beginpunt Medan, vanwaar we verder zijn gevlogen naar de hoofdstad Jakarta, op het eiland Java.

In Jakarta is het goed te zien dat de stad bestuurlijk niet kan omgaan met het enorme (groeiende) aantal inwoners, die overigens lang niet allemaal geregistreerd staan en dus een paspoort hebben. Het ene moment sta je in een sloppenwijk waar honderden mensen onder viaducten hun hutje hebben gebouwd en het andere moment in moderne wijk met de meest luxe shopping malls. Het zijn soms echt barre omstandigheden waarin die mensen leven. De lucht daar is al te verschrikkelijk om door lopen, laat staan jaren in te leven! We hebben er de bios gepakt en zijn de volgende dag vertrokken naar Yogyakarta.

De treinreis ernaartoe was mooi. Je begint door de sloppenwijken van Jakarta waarna dit langzaam veranderd in groene uitgestrekte rijstvelden en berglandschap.
We hebben in deze toeristische stad een uitstapje gemaakt naar de Borobudur tempel. De tempel opzich viel wat tegen (ik denk dat we toch te verwend zijn met het Angkor tempelcomplex in Cambodja) maar wijzelf waren daarentegen de grootste attractie. De ene na de andere foto werd er van onze blanke hoofden en blonde haar geschoten. Op een bankje zitten is funest, dan staan er zo 70 man die met je op de foto willen. Leuk om mee te maken en je even 'beroemd' te voelen maar blij om in Nederland weer normaal burger te zijn.

We hebben Java afgesloten met een 3-daagse toer naar de Bromo vulkaan en de Ijen vulkaan. Een zware trip vanwege de lange reisafstand en omdat we beide vulkanen bij zonsopgang (dus twee dagen 3 uur opstaan) hebben bezocht. Het blijft indrukwekkend die immense vulkanen die zwavelgas uitstoten. Respect voor de mannetjes die twee keer per dag in de Ijen-krater afdalen om vervolgens met 70 kilo zwavel op hun schouders weer omhoog te klimmen en wederom langs de vulkaanrand naar beneden lopen. Je moet je even bedenken dat deze meestal fragiele locals zelf hooguit de 60-65 kilo aantikken en dus ruim hun eigen lichaamsgewicht dragen. De beloning is slechts 4 euro per keer. Het is bijna een onmenselijk karwei in deze omstandigheden en we vragen ons ook écht af waarom dit niet op de één of andere manier gemotoriseerd wordt. We leven in 2013!! Dat MOET hier ook kunnen!!
Wij vonden het overigens met ons rugzakje van zo'n 3 kilo al inspannend genoeg...

De tour dropte ons in Denpasar op Bali. Bali heeft wat gezelligs, wellicht daardoor ook in trek bij vakantiegangers van over de hele wereld. Het eiland heeft zijn eigen stijl qua bebouwing die gezellig over komt.
In sanur kwamen we bij van de toer en hebben het strand en de zee vaak van dichtbij bekeken.
Om wat meer cultuur te snuiven, zijn we aantal nachten in Ubud geweest en hebben hier de eerder genoemde Balinese gezelligheid van dichtbij meegemaakt. Het was daarnaast een ideaal vertrekpunt voor onze scootertocht naar de rijstvelden van Jatiluwih. Geweldig mooie uitzichten. Er stond ook een tempel op het programma maar bij het zien van de 'toeristenprijs' (in vergelijking met de local prijs) hebben we weer rechtsomkeer gemaakt. Daar doen we principieel niet meer aan mee. Het blijft pure discriminatie en daar zijn we wel een beetje klaar mee. Als het geld nu daadwerkelijk bij de overheid of organisatie die het beheer en onderhoud van de tempel op zich neemt terecht komt, is het geen probleem. Maar door de nog diepgewortelde corruptie hier verdwijnt het vaak in andermans zakken. Jammer.

We hebben in Amed aan de oostkust nog een aantal dagen doorgebracht in een strandhut. We wilden nog even genieten van de onderwaterwereld. Helaas viel het gesnorkel wat tegen. De rust en het hele relaxte leventje in deze plaats maakte alles goed!

Jullie vragen je wellicht nog af of er in het hedendaagse sociale leven hier nog iets te merken is van onze aanwezigheid in Indonesië in de geschiedenis. Ja zeker, er zijn toch een aantal mensen (vooral ouderen) die nog een aardig woordje Nederlands kunnen spreken. Daarnaast hebben ze voor bepaalde dingen nog dezelfde woorden bijv.: Wastafel, handdoek, postkantoor, rekening, gratis, gelas (glas), kerupuk (kroepoek) en een knalpot is een uitlaat.

En dan verblijven we nu alweer in ons aller laatste hotel in Legian, waar we ons wanen in iets meer luxe dan de onderkomens waarin we de afgelopen tijd hebben doorgebracht. Na bijna 6 maanden om de ongeveer 3 nachten onze backpacks weer inpakken, doen we dat aanstaande maandag voor de laatste keer.
We hebben écht het gevoel dat we Zuidoost-Azië ontzettend goed hebben leren kennen en hebben een geweldige, onvergetelijke tijd gehad met z'n tweeën en alle mensen die we hebben ontmoet in alle landen.
We kijken er naar uit om iedereen weer te zien, een eigen bed te hebben en al je eigen spullen bij de hand te hebben.

Tot volgende week!

P.s. De foto's zullen helaas niet voor thuiskomst op de site komen wegens een technisch probleem.